Van vrijdag 10 tot en met zondag 12 juni was het eindelijk zo ver: na twee coronajaren kon het BC Mariken Jeugdkamp weer doorgaan! Met dit jaar niet één, maar twee nachten slapen!
Vrijdag
Tussen 19.00 en 19.30 uur druppelen de kinderen één voor één binnen, waarna ze direct samen met ouders hun bed klaarmaken. Het is mooi weer en de kinderen starten direct met buiten spelen, er wordt ‘geëzeld’, en gebadmintond, en de oudere jeugd is aan het chillen. Rond 20.00 uur wordt er terecht gevraagd ‘of de ouders niet soms weg moeten’.
De sfeer zit er goed in! Als het rond 22.30 uur – later dan verwacht! – donker is, starten we met het avondspel in het bos. Het spel is simpel: de kinderen brengen kaarten van post A naar B. In het donker, zonder zaklamp. Maar, ze mogen niet gepakt worden door de ‘stralers’. Wanneer je in de straal van de lamp terecht komt, ben je af. Dan lever je je kaart in en moet je een nieuwe halen.
Een uur later is het spel voorbij. Iedereen heeft trek – mogelijk van de spanning? Een stuk fruit en daarna is het tijd voor de kinderen om zich klaar te maken voor bed. Om 1.00 is het eindelijk stil in de slaapzaal.
Zaterdag
De kampleiding had verwacht dat zij al vroeg gewekt zouden worden door de kinderen, maar het tegendeel is waar. Om 9.00 uur moeten juist de kinderen wakkergemaakt worden. Wat een traktatie voor de leiding!
Het is schitterend weer! Er wordt gezamenlijk buiten ontbeten met kleine oogjes. Na het ontbijt wordt er nog gespeeld op het terrein: er wordt zelfs een heuse hut gebouwd in het bos!
Daarna is het weer tijd voor een bosspel: Mastermind in levende lijve! Een spel voor de mentale en fysieke gezondheid. Er wordt veel gerend en de hersenen kraken flink!
Na de lunch is er tijd om vrij te spelen en wordt de hut verder uitgebreid. Hier en daar liggen enkele kinderen te chillen bij de muziekbox.
Omdat er in de avond een kampvuur zal zijn, met uiteraard marshmallows, moet er hout gesprokkeld worden. Om dit leuk te maken moeten teams hout uit het bos halen en hiermee woorden die ze krijgen uitbeelden of tekenen. De leiding moet dit vervolgens raden. Als dat gelukt is mag het gevonden hout in de vuurkorf gegooid worden.
Daarna is het tijd voor nog een bosspel. Groepen buiten de cirkel moeten een rebus maken. Deze wordt stukje voor stukje op een boom geplakt. Telkens mag iemand van het groepje de cirkel in om stil naar de boom toe te sluipen, daar een deel van de rebus te onthouden om vervolgens weer terug te gaan.
Klinkt simpel… Maar, als je gehoord wordt en wordt aangewezen door een geblinddoekte wijzer bij de boom, moet je terug. Dan moet iemand anders het proberen.
Daarna is het eindelijk tijd om te eten! Wederom wordt er gezamenlijk buiten gegeten: frietjes met een broodje hamburger en lekker veel saus! De kinderen boffen, want de afwas wordt grotendeels gedaan door Paul!
Als de zon achter de bomen is, en iedereen zo’n beetje is uitgespeeld, is het tijd voor het kampvuur. Vakkundig steekt Freek het vuur aan. De kinderen spelen een potje ‘Weerwolven’ bij de vlammen. Daarna worden de marshmallow-stokken gepakt en roosteren de kinderen de marshmallows tot gekarameliseerde suiker. Ondertussen breken Yannah en Lynn nog wat meer pallets doormidden zodat het vuur wat langer kan branden. Wanneer de marshmallows op zijn, verdwijnt een aantal kinderen weer snel om te spelen. De kampleiding blijft achter bij het vuur.
Om de avond af te sluiten roept de leiding iedereen nogmaals bij het vuur en wordt er warme chocolademelk met slagroom gedronken.
Om 23.30 uur is het bedtijd. Maar een aantal weten van nachtbraken: pas om 1.00 gaan ook de laatste ogen dicht.
Zondag
Wederom mag de leiding uitslapen! Rond 8.30 uur wordt iedereen gewekt. Eerst worden alle slaapplekken opgeruimd, met hier en daar wat hulp van de leiding bij het oprollen van de matjes en slaapzakken, die altijd in een veel te kleine hoes gepropt moeten worden.
Daarna wordt er nog gezamenlijk ontbeten. Dit keer een heel stuk stiller dan de dag ervoor. Om 11.30 uur wordt het kamp samen met de ouders afgesloten.
Op één geval van heimwee, een vergeten kussen, een luchtbed dat lek bleek te zijn en een heleboel muggenbeten na, kijken wij terug op een heel geslaagd jeugdkamp. En laten we eerlijk zijn, deze kleine tegenslagen horen gewoon bij een écht geslaagd kamp.
Tot volgend jaar, allemaal!
Namens de leiding,
Lynn