Aan het eind van het seizoen is het ook nog de eer aan BC Mariken 6 om een teamverslag te maken! Voor de een-na-laatste wedstrijd van het seizoen verzamelden Isis en Tijn zich om 08.15uur (pff vroeg) bij Irene op een zonnige zaterdagochtend. Nu zijn Isis en Tijn al van redelijke lengte waardoor het met drie mensen en drie badmintontassen al een beetje proppen is in een Citroen C1, maar toen we Frank hadden opgehaald in Elst voelden we ons al helemaal als sardientjes in een blikje. Met de maximale snelheid van 110km/uur (tja zwaar beladen, hè) scheurde Irene naar Barneveld, de huidige nummer 1 in de poule. Als ze drie punten zouden halen vandaag zouden ze definitief kampioen worden. De vorige keer verloren we met 3-5 dus we moesten alle zeilen bijzetten om weerstand te bieden. We werden passend verwelkomd op de snelweg door Barneveld doordat we werden ingehaald door een oude ambulancebusje omgetoverd tot een ‘Jezus leeft’ vervoersmiddel. Volgens de bumpersticker zou hiermee in ieder geval onze ziel gered worden (‘soul rescue’). We zetten met een glimlach onze reis voort.
Irene stimuleerde een korte wandeling als warming-up door de auto te parkeren bij het lokale buitenzwembad in plaats van de sporthal, 300 meter verderop. Onderweg kozen we ook nog het avontuurlijke bospad waardoor Tijn en Irene een sprong waagde over een slootje. Frank en Isis durfden niet en liepen het hele stuk weer terug. Uiteindelijk kwamen we toch heelhuids en op tijd aan in de sporthal.
In de hal kwamen we er al snel achter dat er meer publiek was dan verwacht doordat Barneveld mogelijk kampioen ging worden. De spanning steeg! De heren dubbel werd helaas verloren, maar de dames dubbel werd na een eerste spannende set toch gemakkelijk gewonnen door I2. Frank bood dapper weerstand tegen de best spelende speler van de hele poule, maar verloor net de single. Irene hield het spannend met een driesetter waarbij de tegenstandster bij elke set minder weerstand bood. Isis liet zich vooral opjutten doordat het publiek ging klappen voor haar foute slagen waardoor de sfeer er extra gezellig op werd. Tijn liet zich van zijn beste kant zien tegen de invaller, een ervaren kracht, maar won helaas de single ook niet. Hierdoor stond de stand al op 2-3 waardoor Barneveld haar kampioenschap al in de pocket had.
Maar team 6 geeft niet op! Een gelijkspel 4-4 zou nog een haalbaar doel zijn! Frank en Irene hadden nog trauma’s van de vorige wedstrijd tegen Barneveld maar gingen voortvarend van start. De eerste set werd gewonnen met 17-21, maar de tweede set gingen ze helemaal de mist in met 21-13. Oh nee, zou het een herhaling worden van de vorige keer waarbij ze toen ook de derde set net verloren. Oh nee! Dit gingen ze niet over zich heen laten komen. Met hun laatste krachten versloegen Frank en Irene de tegenstanders in de derde set met 17-21. Ondertussen waren Tijn en Isis ook in een spannend wedstrijd verwikkeld en ze speelden ook nog als mix (in plaats van de eeuwige dubbel omdat Isis hard mept). Na een verloren eerste set 21-18, kwamen ze terug in de tweede set met 13-21. Frank en Irene hadden net gewonnen en hierdoor kreeg het duo Tijn en Isis nog meer vleugels. Met een krachtige 14-21 werd ook deze wedstrijd nog gewonnen. Zo eindigde de stand alsnog met een 4-4! Ons team was meer dan tevreden over deze uitslag.
Barneveld werd nog gehuldigd door hun eigen vereniging voor hun kampioenschap en we sloten gezellig af in de kantine (onder het toeziend oog van nepkippen op de vensterbank en slappe frituurhap). We spraken af met het team dat we ze over twee jaar gaan zien in de zevende divisie. We hebben een nieuw doel om te halen!
